Najnowsze artykuły
- Artykuły„Kobiety rodzą i wychowują cywilizację” – rozmowa z Moniką RaspenBarbaraDorosz1
- ArtykułyMagiczne sekrety babć (tych żywych i tych nie do końca…)corbeau0
- ArtykułyNapisz recenzję powieści „Kroczący wśród cieni” i wygraj pakiet książek!LubimyCzytać2
- ArtykułyLiam Hemsworth po raz pierwszy jako Wiedźmin, a współlokatorka Wednesday debiutuje jako detektywkaAnna Sierant1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Tahar Ben Jelloun
Źródło: http://www.impacdublinaward.ie/2004%20Award/Winner.htm
10
1
6,7/10
Pisze książki: literatura piękna, reportaż, nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.), czasopisma, religia
Urodzony: 01.12.1944
Urodził się w 1944 roku w marokańskim Fezie. Jest jednym z najbardziej znanych żyjących autorów piszących po francusku. Studiował filozofię, socjologię i psychiatrię. W 1971 roku wyemigrował do Francji, dwa lata później wydał pierwszą powieść pt. Harrouda docenioną przez Barthesa i Becketta. Jest autorem kilku tomików poetyckich i kilkunastu powieści, z których dwie, Dziecko piasku i Święta noc (Nagroda Goncourtów, 1987 r.) ukazały się po polsku w jednym tomie, w przekładzie Małgorzaty Cebo (PIW, 1990 r.). Fragmenty trzech innych powieści zostały opublikowane w Literaturze na Świecie w numerach: 7/1987 i 11–12/2003 (w tym ostatnim znajduje się także rozmowa z autorem). W swojej twórczości Ben Jelloun często odwołuje się do arabskiej tradycji, baśni i legend, a jednocześnie porusza drażliwe tematy, jak np. prostytucja dziecięca, problem tożsamości płciowej, seksualności, pozycji społecznej kobiet, imigracji. Jesienią Wydawnictwo Karakter opublikuje nowy przekład Dziecka piasku.http://www.taharbenjelloun.org/
6,7/10średnia ocena książek autora
943 przeczytało książki autora
1 853 chce przeczytać książki autora
13fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Śpiąca królewna z Tysiąca i jednej nocy i inne baśnie dla dorosłych
Tahar Ben Jelloun
6,4 z 8 ocen
48 czytelników 4 opinie
2017
Co to jest islam? Książka dla dzieci i dorosłych
Tahar Ben Jelloun
6,6 z 261 ocen
789 czytelników 27 opinii
2015
Dziecko piasku
Tahar Ben Jelloun
Cykl: Dziecko piasku (tom 1)
6,9 z 101 ocen
385 czytelników 15 opinii
2013
Literatura na Świecie nr 7/1987 (192)
Stefan Themerson, Tahar Ben Jelloun
9,0 z 1 ocen
7 czytelników 0 opinii
1987
Powiązane treści
Publicystyka
19
Varia
LubimyCzytać
51
15 wielkich francuskich powieści
Aktualności
LubimyCzytać
9
Zbliża się 7. edycja Warszawskich Targów Książki
Aktualności
LubimyCzytać
1
Festiwal Conrada coraz bliżej
Już po raz piąty tysiące miłośników literatury będzie miało okazję do bezpośredniego kontaktu z najciekawszymi pisarzami z Polski i ze świata. Krakowski Festiwal Conrada już w...
Aktualności
LubimyCzytać
1
Znamy kolejnych gości Festiwalu Conrada
Claudio Magris, Anne Applebaum, Szczepan Twardoch i Ireneusz Kania dołączyli do grona potwierdzonych gości 5. edycji Festiwalu Conrada w Krakowie. To jedno z najważniejszych w...
Aktualności
LubimyCzytać
1
Festiwal Conrada - znamy pierwszych gości
Szwedzka autorka powieści kryminalnych Åsa Larsson, marokański pisarz Tahar Ben Jelloun, Agnieszka Taborska, W.J.T. Mitchell i Bracia Quay to pierwsi potwierdzeni goście 5....
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Muzułmanie powinni się zastanowić, co mogliby zrobić dla ludzkości, zamiast wymagać, by ludzkość odnosiła się do nich z szacunkiem.
Muzułmanie powinni się zastanowić, co mogliby zrobić dla ludzkości, zamiast wymagać, by ludzkość odnosiła się do nich z szacunkiem.
4 osoby to lubią
Co może być gorszego od przeżycia horroru? Patrzeć, jak mu się zaprzecza.
3 osoby to lubiąZatrzymałem się po stronie nicości, gdzie czas jest zniesiony, wystawiony na wiatr (...). Zatrzymałem się tu, żeby nauczyć się zapomnienia, ...
Zatrzymałem się po stronie nicości, gdzie czas jest zniesiony, wystawiony na wiatr (...). Zatrzymałem się tu, żeby nauczyć się zapomnienia, ale nigdy, nawet w myślach, nie udało mi się zanurzyć w tej nicości całkowicie.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
To oślepiające, nieobecne światło Tahar Ben Jelloun
7,8
Cyt.:
„Nienawiść pomniejsza. Drąży od środka i atakuje system immunologiczny. Jeśli nosisz w sobie nienawiść, w końcu cię ona zniszczy. Trzeba było aż takiej próby, żebym zrozumiał tę prostą rzecz.”
Tahar Ben Jelloun, „To oślepiające, nieobecne światło”
W lipcu 1971 roku grupa wojskowych przeprowadziła pierwszy z nieudanych zamachów na życie króla Maroka Hassana II. Podczas świętowania 42 rocznicy urodzin króla, grupa zamachowców wtargnęła do pałacu królewskiego zabijając ponad 90 osób i raniąc ponad 100. Spiskowcami dowodzili oficerowie armii a w ataku wykorzystano kadetów szkoły wojskowej w Ahmememonie. Rok później dokonano próby kolejnego zamachu usiłując zestrzelić samolot, którym władca wracał z oficjalnej wizyty we Francji. Część zamachowców skazano na karę śmierci i stracono, innych skazano na kary długoletniego więzienia.
Już po pierwszym zamachu podjęto decyzję o budowie specjalnego, tajnego więzienia położonego na pustkowiach w Górach Atlas. Było to więzienie, którego cele umieszczone były pod ziemią, bez dostępu światła słonecznego a których wymiary uniemożliwiały więźniom normalne poruszanie. Specjalnie dobrana, bardzo uboga i monotonna dieta, która zapewniała jedynie dostarczanie minimalnych ilości kalorii miała na celu utrzymanie więźniów na granicy życia i śmierci. To tam na początku 1973 roku przewieziono zamachowców na życie króla, by każdego dnia cierpieli. To było osławione więzienie Tazmamart, gdzie skazanych grzebano żywcem.
Tahar Ben Jelloun, marokański prozaik i poeta, mieszkający we Francji, zdobywca Nagrody Goncourtów, w swojej wydanej w 2001 roku książce „To oślepiające, nieobecne światło” próbuje opisać koszmar Tazmamartu. Główny bohater i zarazem narrator powieści, Salim, to w rzeczywistości porucznik Abdelaziz Binebine, jeden z zaledwie kilku ocalałych z Tazmamartu.
Jak opisać bezmiar okrucieństwa? Jak opisać siłę ducha, która umożliwia przetrwanie tak nieludzkich warunków?
Taharowi Ben Jelloun udało się to znakomicie. To poetycka podróż w głąb piekła. Realizm miesza się z mistycyzmem a życie ze śmiercią. Czy można odnaleźć kres ludzkiego cierpienia i czy on w ogóle istnieje? Jak pokonać słabości ludzkiego ciała?
Cyt.:
Zrozumiałem, że zachowanie godności oznacza także zerwanie z wszelką nadzieją. Żeby się stąd wydostać, nie można było mieć nadziei. Takie myślenie miało tę zaletę, że było niezależne od naszych oprawców. Nie zależało od ich strategii, ale wyłącznie od naszej woli: nie zgadzać się na przeklętą obsesję nadziei.
Tahar Ben Jelloun, „To oślepiające, nieobecne światło”
To niemal mistyczna podróż w głąb ludzkiego ducha.
Porucznik Abdelaziz Binebin przebywał w więzieniu w Tazmamart 18 lat, do roku 1991. W tym roku zostało ono zlikwidowane na skutek interwencji organizacji międzynarodowych.
Wybitna i ważna.
Święta noc Tahar Ben Jelloun
6,6
Nie czytałam pierwszej części (Dziecko piasku),traktując tę jako odrębną, samoistną pozycje.
To powieść także o opowiadaniu, bo stale tu ktoś komuś coś opowiada.
Myślę, że książka znakomicie się broni bez treści z tamtego tomu. Wiemy wszystko, co potrzeba o życiu bohaterki, zarazem narratorki tej opowieści. Cóż, niezwykłe to życie, kiedy ojciec nie przyjmuje do wiadomości, że ma kolejną, ósmą córkę i nikogo nie pytając - wychowuje ją, jako ...syna. Jakby na przekór - ta córka okazała się być osobą nader wrażliwą, a nawet trochę nie z tego świata. Za to niezwykle silną duchem. A wszystko się dzieje w Maroku, w rodzinie islamskiej, gdzie kobiety i mężczyźni mają ściśle określone role. Toteż te pierwsze dwadzieścia lat naznaczyło ją na zawsze... Wyzwoliło też pragnienie, może nie tyle wolności, co stanowienia o sobie. Jak jej się udaje? To jest bardzo interesujące!
Powieść wprowadza nas w tajniki dusz ludzkich - traktowanych przez życie i innych ludzi najróżniej. te spotkania, wzajemnie relacje są niezwykłe i mocno wciągające, skłaniające do zastanowienia nad własnymi wyborami.